“Ik heb geleerd om mij te focussen.”

In het begin was ik nog twijfelachtig of de Davistraining iets voor mij was, want ik ben een vrouw  van midden dertig. Ik heb mij al die jaren moeten redden met de handicap met  Wat de training in hield wist ik ook eigenlijk niet want lezen is niet mij hobby. Na de eerste ontmoeting met Kirsten was ik al helemaal opgelucht, ze vertelde dat dyslexie geen handicap is maar een gave. Dyslectisch kunnen denken (= beeldend en multidimensionaal denken) een gave is, maar helaas ook tot problemen kan leiden. Op mijn werk was ik altijd lang bezig met de rapportage schrijven, ik werk in de zorg dus moet na mijn dienst veel schrijven. Daarom maakte ik vaak onbetaalde overuren. Kirsten legde mij uit hoe dat kwam en hoe ik dat kon veranderen. En op dit moment sluit ik ruim op tijd mijn dienst af. Als we een vergadering hadden en ik moest notuleren dan was ik daar 3 uur mee bezig om alles op papier te zetten. Tegenwoordig zet ik een paar woorden op papier en luister goed wat er wordt gezegd en ben na een uur klaar met de notulen. Ik heb geleerd om mij te focussen. Ik kwam erachter dat ik veel woorden niet ken. Daarom heb ik het woordenboek van Dalen gekocht. Ik maak er nu heel veel gebruik van. Vooral voor de opleiding die ik volg in de mode. Maak plaatjes over de leerstof, op die manier ken ik de theorie. Een nieuwe manier van leren die bij mij heel goed werkt. Dit zijn de punten die veranderd zijn na de counseling.
–          Mijn werktempo is verhoogd
–          Ik heb mijn eigen leerweg ontwikkeld door de theorie te koppelen aan plaatjes
–          Ik heb geleerd om te focussen
–          Zie dyslexie als een gave en niet meer als een handicap en heb daardoor meer zelfvertrouwen. Ik zou iedereen het aanraden om de Davistraining te volgen, het is heel intensief en het nam naast mijn werk ook veel tijd in beslag, maar iedere dag geniet ik nu nog volop van de Davistraining.

S.D.